Αθήνα 3 Σεπτεμβρίου 2010. Για αρκετούς μπορεί αυτή η Παρασκευή να ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, όχι όμως και για τους 80000 φίλους των U2 οι οποίοι από κάθε γωνιά της Ελλάδας κατέκλυσαν από νωρίς το ΟΑΚΑ για να δουν και να ακούσουν από κοντά το αγαπημένο τους συγκρότημα.
Οι πόρτες άνοιξαν γύρω στις 17.30. Μικρά παιδιά, νεολαία, σαραντάρηδες, ακόμα και εξηντάρηδες στα χρόνια αλλά έφηβοι στην καρδιά αδημονούσαν για τη συναυλία. Μέχρις ότου εμφανιστούν στη σκηνή οι U2, συντροφιά στο κοινό κράτησαν οι Avin Geffen και οι Snow Patrol, δίνοντας και οι δύο τον καλύτερό τους εαυτό προκειμένου να "ζεστάνουν" τους θεατές για το main event. Και έφεραν εις πέρας το έργο τους αν κρίνει κανείς από την υποδοχή που επιφύλαξαν οι θεατές στους U2.
Οι τελευταίοι έκαναν την εμφάνισή τους λίγο πριν τις 22.00 με το Space Oddity να ηχεί από τα μεγάφωνα συνοδεύοντας την είσοδό τους στην σκηνή. Κάτω από εκκοφαντικές ζητωκραυγές ξεκίνησαν σαν εισαγωγή με το Return of the Stingray Guitar. Μετά από αυτό ο Bono παρουσίασε το συγκρότημά δίνοντας σε κάθε μέλος ονόματα θεών ή ηρώων(τον κιθαρίστα Edge ως Οδυσσέα, τον drummer Larry Mullen ως Απόλλωνα, τον μπασίστα Adam Clayton ως Δία και τον εαυτό του ως Μέγα Αλέξανδρο). Η πραγματική συναυλία ωστόσο ξεκίνησε φυσικά με το Beautiful Day! Μια συναυλία χωρίς κανένα καινούργιο κομμάτι, με εξαίρεση το Return of the Stingray Guitar στην αρχή, γεμάτη όλες τις μεγάλες επιτυχίες σε εκτελέσεις την μία καλύτερη από την άλλη. Ήδη από το Get on your boots το τρίτο κομμάτι της συναυλίας ο κόσμος σε αρένα και κερκίδες έχει αρχίσει να χορεύει. Ποιο κομμάτι να ξεχωρίσει κανείς; Το Magnificent, το Mysterius ways, to Until the end of the world, το I still haven't found what I'm looking for;
Ο Bono όπως συνηθίζει δεν παρέλειψε να στείλει και ανθρωπιστικά μηνύματα. Στο «Sunday bloody Sunday» το σκηνικό «βάφεται» πράσινο ιρλανδικό. Φαναράκια της Διεθνούς Αµνηστίας εµφανίζονται στη σκηνή για τον αγώνα της Αουνγκ Σαν Σούου Κι στη Βιρµανία. Ενα βίντεο µε τον Ντέσµοντ Τούτου σε έναν φλογερό λόγο για την Αφρική και τη φτώχεια στον κόσµο ακολουθεί το «Walk on». Και πολύ έξυπνα το βίντεο τελειώνει επαναλαμβάνοντας την λέξη ONE δίνοντας αφορμή για ποιο άλλο? Το One Love.
Για τη μεγαλειώδη σκηνή των U2 είναι δύσκολο να βρει κανείς λόγια να την περιγράψει. Οι γιγαντοοθόνες που την περιέβαλαν βοηθούσαν όλους όσο μακρια και αν βρίσκονταν να μην χάνουν ούτε λεπτό από το show. Πότε σαν διαστημόπλιο, πότε σαν μια τεράστια πίστα disco, η σκηνή έδινε άλλη αίσθηση στη συναυλία. Για παράδειγμα, στο I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight η κυλινδρική οθόνη άνοιξε σαν πλεκτό, κατέβηκε ώς κάτω στην κυκλική σκηνή και µέσα από πολλές µικρές οθόνες που την αποτελούσαν άλλαζε χρώµατα και σχέδια μετατρέποντας τη συναυλία σε πραγματικό ντανς πάρτυ!
Στιγμή της συναυλίας ωστόσο ήταν όταν το κοινό τραγούδησε όλο το with or without you μαζί με το συγκρότημα. Μετά το τέλος του τραγουδιού ενώ ο Βοno αποχαιρετούσε το κοινό, ολόκληρο το στάδιο δίχως καμία προτροπή από το συγκρότημα ένωσε τις φωνές του και με ρυθμικά "ω" έδωσε έναυσμα στους U2 για το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας το Moment of Surrender. Απλώς μαγευτικό!! Τότε ήταν που ο Bono ύστερα από ένα "Ουαου", το οποίο γράφτηκε στις οθόνες όπως πολλά άλλα προγραμματισμένα μηνύματα κατά τη διάρκεια της συναυλίας, είπε: "Δεν θα το ξεχάσουµε αυτό!!".
Ας ελπίσουμε ότι θα τους ξαναδούμε σύντομα στα μέρη μας!!!
Τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν τα εξής:
Return of the Stingray Guitar,Beautiful Day,I Will Follow
,Get On Your Boots,Magnificent,Mysterious Ways,Elevation,Until The End Of The World,I Still Haven't,Found What I'm Looking For,Pride (In The Name Of Love),In A Little While,Miss Sarajevo,City Of Blinding Lights
Vertigo,I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight (Remix),Sunday Bloody Sunday,MLK,Walk On,One,Where The Streets Have No Name,Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me,With Or Without You!!!
Πηγές: www.tanea.gr, www.google.com
του Ηλία Καραμπάση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου